I dont need nobody telling me
just what i wanna, what i want what what
Im gonna do about my destiny
I say no no nobodys just tellin me
Just what i wanna do, do
Im so fed up with people
Telling me to be someone else but me.
می خواهم خودم باشم. اما نمی گذارند.
تاکی باید محکوم تابعیت از دیگران، از زندگی دیگران، از قوانین دیگران باشم.
بالاخره المپياد هم تموم شد، با تمام بدي ها و خوبي هايي که داشت.
يک سال از زندگيم با المپياد گذشت. چيزهاي زيادي ياد گرفتم. شايد همه ي بچه ها بگن
دوران خوبي بود. اما من ته دلم احساس خوبي ندارم. اصلا خوشحال هستم که تموم
شد. و دوست ندارم که آن دوران را به ياد بيارم.
اصولا من آدم ناشکري هستم. اما اگر راستش را بخواهم بايد بگويم که ضرر
هاي المپياد نسبت به سودش بيشتر بود. دوست ندارم دلايلش را بگويم فقط مي دانم که
در اين يک سال آنقدر افسرده شدم که انگار 60 سال پير شده ام.
نمي دانم ناراحت باشم يا خوشحال، تنها احساسي که دارم تنهايي و خالي بودن است.
اما خوشحالم که اين شعراميدبخش سهراب را بلدم.
چترها را بايد بست،
زير باران بايد رفت.
فکر را، خاطره را، زير باران بايد برد.
با همه مردم شهر زير باران بايد رفت.
دوست را، زير باران بايد ديد.
عشق را، زير باران بايد جست.
زير باران بايد بازي کرد.
زير باران بايد چيز نوشت، حرف زد، نيلوفر کاشت.
زندگي تر شدن پي در پي،
زندگي آب تني کردن در حوضچه ي اکنون است.