آدم همیشه از اون چیزی که داره فرار می کنه.
یه موقعی بود به خودم می گفتم کاش یک کار درست و حسابی پیدا می کردم و بیکار نبودم.
حالا که وقتم کامل پره اعصابم خورد شده.
نمی دونم چیکار کنم.

---

دیشب تکه اول My Immortal رو یاد گرفتم.
واقعاخیلی آهنگ قشنگیه
مخصوصا که با پیانو زده میشه.
یعنی میشه یک روز من بتونم همشو بزنم.

کاملاً غلط

یک روز پدرم مرا به اتاقی در خانه مادربزرگم برد که در آن یک ساعت قدیمی از کار افتاده بود. و به من گفت: هیچ چیز کاملاً غلط در دنیا وجود ندارد. حتی یک ساعت قدیمی از کار افتاده هم میتواند در شبانه روز دو بار ساعت درست را نشان دهد.

بریدا، پائولو کوئیلو

دلتنگی

خواستم از دلتنگی بنویسم،
دیدم یک موضوع تکراری شده.
همه بچه ها از دلتنگی می نویسند.
چرا همه از دلتنگی می نویسند؟
تا کی دلتنگ باشیم؟

Love.cpp

void Human::Love(const Human& loved){

  Human::Thaught= loved;

  Human::Heart = loved;

  Human::Passion = loved;

  delete Human::Joy;

  delete Human::Pleasure;

  delete Human::Life;

  delete Human::Peace;

  Human::Life=new Sorrow;

  while(loved){

    ServeTheOne(loved);

    Listen(RomanticSongs);

  }

  while(Hope>0){

    Hope--;

    Listen(SadMusic);

    Cry();

  };

  delete this; // Peace Be Upon Him/Her

};

پایان

اغلب اوقات به دنبال پایان هر چیز هستیم. پایان یک فیلم، پایان یک رمان، پایان یک دوره، پایان یک ترم، پایان یک روز سخت کاری...

وقتی هم که به آخرش می رسیم می بینیم هیچی نداریم. تازه می فهمیم که چقدر در اشتباه بودیم.

بعضی وقت ها هم دوست نداریم بعضی چیز ها به پایان برسند. مثل یک اردو، یک خواب قشنگ.

وقتی که به پایان رسید. می گیم: یادش به خیر. کاشکی باز هم می شد ...

بخواهیم یا نخواهیم هر چیز پایانی دارد. تموم شد. آن موقع یک احساس دلتنگی به آدم دست می ده. ( یا شاید نا امیدی)

آن وقت چه کار می کنیم؟ (شاید دنبال یک کار دیگر می گردیم)

چرا دنبال یک موجود، کار، تفریح پایان ناپذیر نباشیم؟

while(!fork()) play("My Immortal.mp3");

چه احساسی پیدا می کنی وقتی که شب و روز به یک آهنگ گوش بدی
وقتی هم که گوش نمیدی خودش توی مغزت Play بشه
!اونوقت به خودت شک می کنی
!شاید هم به یکی لعنت بفرستی

Life.cpp

typedef void money;
typedef void power;
typedef void humanity;

//money life();
//power life();
humanity life();

Humans Vs. Computers

I think totaly computer-minded. That's why I name this weblog computer-minded guy.

I wish humans would behave like computers: logical, reliable, programmable!

but they're not. I can't even write programs for myself.

There are many similarities between computers and humans: they both have CPU, RAM, ROM, hard disk, and communication devices.

But there are big differences between them: humans have feelings, fall in love,
do whatever they want, have fear and so on.

many unhandled behaviours that never found in a computer.

and because of that humans are not programmable.

cause there are many feelings that controls them.

Can you program a human?(just yourself)

I need me.

I dont need nobody telling me

just what i wanna, what i want what what

Im gonna do about my destiny

I say no no nobodys just tellin me

Just what i wanna do, do

Im so fed up with people

Telling me to be someone else but me.

می خواهم خودم باشم. اما نمی گذارند.

تاکی باید محکوم تابعیت از دیگران، از زندگی دیگران، از قوانین دیگران باشم.

تموم شد

بالاخره المپياد هم تموم شد، با تمام بدي ها و خوبي هايي که داشت.

يک سال از زندگيم با المپياد گذشت. چيزهاي زيادي ياد گرفتم. شايد همه ي بچه ها بگن
دوران خوبي بود. اما من ته دلم احساس خوبي ندارم. اصلا خوشحال هستم که تموم
شد. و دوست ندارم که آن دوران را به ياد بيارم.

اصولا من آدم ناشکري هستم. اما اگر راستش را بخواهم بايد بگويم که ضرر
هاي المپياد نسبت به سودش بيشتر بود. دوست ندارم دلايلش را بگويم فقط مي دانم که
در اين يک سال آنقدر افسرده شدم که انگار 60 سال پير شده ام.

نمي دانم ناراحت باشم يا خوشحال، تنها احساسي که دارم تنهايي و خالي بودن است.

اما خوشحالم که اين شعراميدبخش  سهراب را بلدم.

چترها را بايد بست،

 زير باران بايد رفت.

فکر را، خاطره را، زير باران بايد برد.

با همه مردم شهر زير باران بايد رفت.

دوست را، زير باران بايد ديد.

عشق را، زير باران بايد جست.

زير باران بايد بازي کرد.

زير باران بايد چيز نوشت، حرف زد، نيلوفر کاشت.

زندگي تر شدن پي در پي،

زندگي آب تني کردن در حوضچه ي اکنون است.

می خواهم زندگی کنم

می خواهم Chat کنم... باچه کسی؟...هرکه باشد مرا نخواهد فهمید.

می خواهم Weblog بنویسم... چه بنویسم؟... هرچه بنویسم کسی نخواهد خواند.

می خواهم برنامه ای بنویسم... چه برنامه ای؟ هرچه بنویسم فقط به درد خودم خواهد خورد.

می خواهم زندگی کنم... باچه امیدی؟... همه ی امید هایم به یأس تبدیل شده است.

می خواهم امیدوار باشم... اما...

خدایا! چگونه زندگی کنم؟ چگونه امیدوار باشم؟

یک شعر

ماه روشنایی اش را در سراسر آسمان می پراکند
و لکه های سیاهش را برای خودش نگاه می دارد

مشکلات من کم نیست

امروز تصمیم گرفتم یک قالب طراحی کنم. اول نمی دونستم که اصلا چه قالبی می خوام بعد مشکلم با رنگ ها بود خوشبختانه چون script زیاد نداشت سر این مساله خیلی معطل نشدم اما آخر سر بعد از کلی ور رفتن این قالب publish نمیشه من هم که از این سایت خیلی سر در نمیارم موندم چیکار کنم.
اگر میشه یک ترجمه فارسی خوب برای اسم این weblog پیدا کنید. من که از انگلیسیش راضیم اما ترجمشو نمی دونم.

Start!

Hi,

I finally decided to start, but i still dont know what language to pick up for this blog,(English or Farsi) but next posts will be in Farsi.